Een paar weken van tevoren nam ze deze uitnodigingen mee naar school. Supertrots was ze, omdat ze een groot deel ervan zelf heeft kunnen maken.
Toen de griezelige dag eindelijk was aangebroken, kwamen de kinderen woensdagmiddag mee uit school. Thuis deed papa de deur open, onherkenbaar met een eng masker op. De kinderen riepen meteen: "Dat is je vader!" Dat dan weer wel. Wie het wilde, kon zich verkleden als griezel en zo liepen er ineens een stel vampieren en wat heksen door de kamer. Het was tijd voor de lunch: ik had spaghetti gemaakt met tomatensaus en het gerecht 'gekookte slijmdraden met bloederige klontjes' genoemd. Grappig om te vermelden is dat een van de feestgangertjes bij binnenkomst "Lekker! Spaghetti!" riep en vervolgens niets van die 'slijmdraden' moest weten. Gelukkig waren er ook nog 'hersenbrokken' (stukken stokbrood) zodat alle buikjes rond gegeten konden worden.
Na het eten was het tijd voor de cadeautjes. Ik had in de kamer draden wol gespannen bij wijze van spinnenweb en, terwijl de kinderen aan het eten waren, de pakjes vastgemaakt aan de uiteinden. Isabel moest zich een weg banen door de wirwar van draden om alle pakjes te vinden.
Toen alle cadeautjes uitgepakt waren, begon het volgende spel: we maakten teams van twee kinderen en om beurten moesten zij elkaar inwikkelen met toiletpapier, zodat zij echte mummies van elkaar maakten.
Een ander spel dat we speelden was een raadspelletje: op de kast hingen spookjes met opgevouwen armpjes. Onder die armpjes stond een woord (spook, vleermuis, heks, spin...), dat uitgebeeld moest worden. De twee teams die we hadden gemaakt hadden alles binnen de tijd geraden!
Het laatste spelletje dat we thuis deden was een voelspel: in een griezelig versierde doos hield ik bakjes met enge dingen vast. De kinderen mochten om beurten door een gat in de doos voelen wat het zou kunnen zijn. Iedereen schreef op wat hij/zij dacht dat het was en aan het eind kwam ik met de oplossingen: vleermuizenpoep (pindakaas), rattenkeutels (rijst), heksenbloed (jam), enzovoort.
Aan het eind van de middag gingen we nog op stap: een speurtocht leidde ons naar het tuincentrum, waar knutseljuf Babette een workshop heks-maken-van-een-saaie-bloempot gaf. Maar niet voordat Isabel op de tafel mocht staan en werd toegezongen natuurlijk!
Er zijn nog veel meer foto's gemaakt, die ik heb verzameld in een pocketfotoboekje (inmiddels het derde mini-boekje bij ons thuis, na het Prinsessen- en het Pippifeest; een aanrader om de leukste feestjes op die manier vast te leggen). Als je het leuk vindt het boekje in te zien: een digitale versie van het boekje vind je hier.
